Eén van de vele vormen om de Ode levend te maken, is de retraite van 24 uur in het Dominicanenklooster in Huissen.
Kloosters en abdijen krijgen steeds vaker een maatschappelijke betekenis. Het zijn bij uitstek plekken waar mensen vanuit alle windstreken 'landen'. En waar ze los van systeem en structuur in het alledaagse, ruimte ervaren voor bezinning.
Tijdens deze pauzeplekken of tussentijd, hebben we alle ruimte voor verdieping en verbreding van onderwerpen, die de groep op dat moment samen wil onderzoeken. Er is een prettige balans tussen gezamenlijke studie en reflectie met inspiratie uit alle mogelijke richtingen en ruimte voor stilte. Zo kan alles bezinken en kunnen persoonlijke inzichten opkomen. Er komt waarheid én wijsheid boven tafel.
Aan het begin van iedere retraite brengen we het speelveld van de groep in beeld. We verkennen de juiste vragen, die ons nieuwsgierig maken. In een viertal dagdelen bouwen we aan fundamenten, die voor ieder 'altijd waar' is in zijn of haar werk. Dat dit andere taal en beeld vraagt, is duidelijk. Daarom is er een pop-up boekentafel, dichtbundels, kunst en muziek. Dit helpt ons alle richtingen op te denken en te associeren.
We besluiten het etmaal met 'brieven aan...' . Op deze manier vertrouwen we de oogst toe aan het papier. En krijgt het een persoonlijke vorm om mee te nemen.
